Mijn lang leven

De gang van de tentoonstellingsruimte was fel verlicht, kleurrijke werken trokken meteen de aandacht. Frida en Marieke schuifelden met een gedreven tempo naar de gang en kwamen ontroerd tot stilstand. Aan woorden of mopjes normaal gezien geen gebrek maar een eerste blik op hun eigen werken in de schouwburg vroegen toch om een andere reactie. 'Hier word ik stil van, dit is zo schoon...'

Het afgelopen jaar heb ik sporadisch inkijk gekregen in het leven van mijn oudere medemens. Het artistiek project ' mijn lang leven' had als doel oudere volwassenen te laten participeren in de kunsten, en ik kreeg hier, heel dankbaar, een mooie rol in.

Eigenlijk zijn er weinig echte 'ouderen' in mijn leven, beginnend wel mijn ouders en schoonouders maar een oma of opa die heb ik al heel lang niet meer. Met een koffer en een hoofd vol ideeën en verbeelding trok ik naar een dienstencentrum en later een ontmoetingscentrum. Als ik al ergens echt in geloof als kunsteducator dan is het wel dat iedereen, ja echt iedereen, tot iets artistieks in staat is. Een idee dat zo hard bevestigd werd door alle mooie deelnemers die ik heb mogen ontmoeten.

Ons lijf wordt misschien ouder, trager, pijnlijker soms ook maar alles wat met verbeelding, verlangen of spelen te maken heeft blijft zo intens actueel. Een werkvorm werd hier een daar een beetje aangepast om bepaalde fysieke drempels weg te nemen maar qua inhoud werd geen onderwerp geschuwd.

Wat is jouw lang leven? Voor de deelnemers; bezoekjes van de zoon, contact met de natuur, een laatste sigaret, het strand onder mijn voeten, mogen winnen...

Het project bracht buiten prachtige werken, een vergroting van mijn eigen wereld en verbinding onder de deelnemers ook heel wat vragen met zich mee.

'Hoezo is het dat ik zo weinig ouderen rond mij zie of hoor? Zowel rond mij maar ook in de media? '

'Hoe ga ik zelf om met nakend verlies, hoe ga ik me voelen als ik ouder ben, waar blijft de kunstenaar dan in mij? '

'Wat kan er nog veranderen waardoor zulke projecten meer ruimte krijgen, ook in mijn eigen werkveld van de geestelijke gezondheidszorg, hoe zorg ik voor meer draagvlak waar het nu vooral zelf heel hard trekken is?'

En nog honderd andere opmerkingen...

In mijn werk hoor ik dagelijks verschillende verhalen, doorloop ik zelf ook proces maar blijf ik als therapeut heel sterk de focus houden op mijn 'cliënt'. Voor dit project wou ik het breder trekken en kreeg de bewogen kunsteducator in mezelf ook een plek, ik maakte voor het eerst een verhaal, een beeldende vertaling, over wat de ander met mij deed. Wat doet het met jou?

Benieuwd naar alle mooie werken? Trek dan nog tot midden december naar de schouwburg Noord te Merksem!

Dit project is tot stand gekomen met middelen van CGG Andante en de Koning Boudewijnstichting. Ik kan niet hard genoeg benadrukken hoe ongelooflijk dankbaar ik ben dat dit op mijn pad is gekomen, merci merci, ook aan alle mooie gezichten die ik heb mogen ontmoeten.