LICHT

Over de zin van kunst, en zijn evidentie.

'Kunst krabbelt als het ware met een nagel een gaatje in je hoofd zodat er licht door naar binnen valt. Maar wat als je dat hoofd in een donkere kast zet? Dan kan er geen licht meer bij. Dan gaat het hoofd dood. Van verveling. Juist. '

Een citaat uit 'wat is kunst' van Ted van Lieshout.

Één van de redenen waarom ik kunsteducatie ben gaan studeren is om iets minder met therapie bezig te zijn. En toch is ze daar, iedere keer weer, de ongelooflijke link tussen kunst en mentaal welzijn.

Zoveel overeenkomsten zijn te maken met de kunstenaarsmindset, het artistiek denken, en de houding die herstellend werkt in therapie. Zoals Merlijn Twaalfhoven aangeeft :'de kunstenaarsmindset is een daad van opstand tegen de vaste patronen en gewoontes van ons denken en voelen.' Wat nu exact ook de sleutel is binnen het begrip van creatieve hopeloosheid bij acceptance and commitment therapy. Een hopeloosheid die nodig is om tot herstel te komen, de aanvaarding van het niet weten, het niet weten wat zo essentieel leeft binnen kunst.

Hoe preventief zou het wel niet zijn om actief te werken aan een kunstenaarsmindset?

Dat je mama niet enkel vraagt of je genoeg fruit hebt gegeten maar ook vraagt of je wel goed hebt gespeeld vandaag? Dat we op schoolreünies vragen naar de staat van elkaars creativiteit?

Dat we kijken of onze buur investeert in een artistiek lijf waar verbeelding mag leven, want dat heeft de wereld nodig en verwachten we van elkaar?

Verbeelding, iets wat zo natuurlijk aanwezig is als ik kijk naar mijn kinderen.

Onlangs kwam er een vriendinnetje spelen van de jongste, ik zette een hoop spulletjes klaar en samen gingen we spelen met druktechnieken. Ik kan dan ergens in mijn hoofd een idee hebben waar we mogelijks kunnen uitkomen, wat het causaal vervolg zou kunnen zijn van de namiddag, maar toch verbaas ik me telkens opnieuw.

Gestart met de prints van blaadjes zijn ze geëindigd in een toneel van een ziekenboeg. Waar kunst letterlijk de wereld (of dan toch de zieke poppen) ging redden.

Op het einde van de les vroeg Jan wat we meenamen, waar we deze week meer bij wilden stilstaan. Ik wist het niet direct, maar nu wel.

Voor mij is het, investeren in mijn kunstenaarsmindset, of zoals Herman de Conick zou zeggen, investeren in het rijk van zijn ipv het rijk van hebben.

Waar wil jij bij stilstaan?